Τα ωράρια της δημόσιας υπηρεσίας και των τραπεζών

Αν η Βουλή μάς επέστρεψε στο 2006, η Κυβέρνηση επιμένει να μας καθηλώνει στο 1960

 

Ακόμη και κάτι που να πλησιάζει το σωστό να κάνει η Κυβέρνηση, έρχεται η αντιπολίτευση και το μετατρέπει σε χειρότερο. Ασφαλώς η ρύθμιση «ανοικτά όλα», δεν ήταν η σολομώντεια. Ούτε πιστεύω πως εργοδότησε 10 χιλιάδες ανέργους, ούτε επικροτώ τις απειλές για απολύσεις εργαζομένων. Ούτε ελήφθη πρόνοια για προστασία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Όμως είχε και τις θετικές επιπτώσεις του. Προσέφερε στον καταναλωτή την ευκαιρία να εξυπηρετείται κάθε μέρα, έδωσε εργασία σε κάποιους ανέργους, προσέφερε ανάσα στην αγορά που βρισκόταν σε κατάσταση παράλυσης. Όμως η αντιπολίτευση ήλθε και αντικατέστησε το ορθό, με τις όποιες αδυναμίες και ελλείμματά του, με ένα αλαλούμ με πολύ χειρότερες επιπτώσεις.

 

Με μία καλύτερη συνεννόηση και συνεργασία, με αμοιβαίους συμβιβασμούς και με αντιγραφή, ακόμη, άλλων ρυθμίσεων που ισχύουν σε άλλες χώρες, μπορούσαν να βρεθούν καλύτερες λύσεις. Αλλά στο τέλος, το πείσμα της επικράτησης των θέσεων και των μεν και των δε, η άρνηση συμβιβασμών και η άγνοια του αντικειμένου, οδήγησαν στο χειρότερο.

 

Δεν κατέχω γνώσεις που αναφέρονται στο εμπόριο και αδυνατώ να προσφέρω λύσεις. Αλλά δεν είναι ολιγότερο αχάμπαροι από εμένα, όπως αποδεικνύεται, και οι βουλευτές μας. Δεν συμπεριφέρονται ορθολογιστικά, δεν αποφασίζουν με βάση το συμφέρον του τόπου, αλλά στη βάση μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων και ταξικών κριτηρίων και ιδεολογικών αγκυλώσεων. Γνωρίζω, όμως, ως καταναλωτής το στοιχειώδες: Δικαιούμαι να έχω πρόσβαση όποια ώρα θέλω, και όποια μέρα, στα οποιαδήποτε κέντρα εξυπηρέτησης. Δικαιούμαι να έχω το δικαίωμα επιλογής, όπως και ο κάθε εργαζόμενος να επιλέξει εάν θέλει να εργαστεί Κυριακές, αργίες, ή οποιαδήποτε άλλη ημέρα, εφόσον κατοχυρώνονται τα δικαιώματά του. Ή να μην εργαστεί και να αφοσιωθεί στην οικογένειά του, ή σε άλλες ασχολίες. Υπάρχει εκμετάλλευση από πλευράς εργοδοσίας; Υπάρχει. Αλλά υπήρχε και σε καλούς καιρούς. Ας φροντίσουν οι αρμόδιοι να την αντιμετωπίσουν.

 

Απ' εκεί και πέρα, η οικονομική κρίση και η στέρηση που αντιμετωπίζουν χιλιάδες νοικοκυριά επιβάλλουν σκληρότερη εργασία, κάτω από δυσμενέστερους, δυστυχώς, όρους. Καλομάθαμε, είναι αλήθεια, εμείς οι Κύπριοι, ή τουλάχιστον κάποιες τάξεις, να καθόμαστε και οι μισθοί και τα επιδόματα να τρέχουν. Είναι γεμάτο το εορτολόγιο από αργίες, θρησκευτικές, εθνικές και άλλες. Υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες η δημόσια υπηρεσία και οι τράπεζες είναι κλειστές για ολόκληρα πενθήμερα.

 

Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το «ραχάτι». Και είναι άξιον απορίας πώς η Κυβέρνηση και η Βουλή, τα κόμματα και οι άλλοι εμπλεκόμενοι φορείς επικεντρώνονται μόνο στο εμπόριο. Είναι απαράδεκτο η δημόσια υπηρεσία και άλλες υπηρεσίες να τα κλειδώνουν και να φεύγουν από τις 2.30 το απόγευμα. Είναι απαράδεκτο οι τράπεζες να κλείνουν τις εισόδους για το κοινό από τη 1.30 το μεσημέρι.

 

Γιατί η Κυβέρνηση και τα κόμματα δεν ενδιαφέρονται να τερματίσουν αυτήν την ανισότητα και την εργατική και κοινωνική αδικία; Γιατί δημιουργούν δύο τάξεις εργαζομένων, τους πατρικίους και τους πληβείους; Μόνο τα καταστήματα χρειάζεται ο πολίτης και μόνο τα καταστήματα πρέπει να παραμένουν ανοικτά για να υποβοηθηθεί η οικονομία; Δεν χρειάζεται ο πολίτης να έχει πρόσβαση και Σάββατο και Κυριακή στα κυβερνητικά γραφεία και στις τράπεζες; Ή έστω και αν δεν επιβάλλεται το Σάββατο και η Κυριακή. Γιατί να μην εργάζονται κάθε απόγευμα οι τράπεζες, έστω και εκ περιτροπής; Γιατί να μην υπάρχουν κυβερνητικά γραφεία, ανοικτά για το κοινό, κάθε απόγευμα;

 

Ας μας απαντήσει σε αυτό το καίριο ερώτημα η Κυβέρνηση: Αφού διατείνεται πως επιχειρεί μεταρρύθμιση της δημόσιας υπηρεσίας, γιατί δεν μεριμνά για την επέκταση του ωραρίου λειτουργίας της; Γιατί δεν επιβάλλει στην Κεντρική Τράπεζα να αυξήσει τις ώρες εργασίας των τραπεζών; Αν η λειτουργία των καταστημάτων συμβάλλει -και συμβάλλει- στην αναζωογόνηση της αγοράς και της οικονομίας, πόσο περισσότερο θα συμβάλει το αυξημένο ωράριο των τραπεζών;

 

Γιατί η Κυβέρνηση δεν το πράττει; Καθαροί και εδώ οι λόγοι. Ψηφοθηρικοί. Φοβάται πως θα χάσει μεγάλο αριθμό κουκκιών από τη δεξαμενή των δημοσίων υπαλλήλων και των τραπεζικών. Και ενώ παρουσιάζεται ριζοσπαστική στο θέμα του ωραρίου των καταστημάτων, στο θέμα του ωραρίου της δημόσιας υπηρεσίας και των τραπεζών μάς έχει καθηλώσει στο 1960...