Jak pokochać centra handlowe

Spodziewałam się czegoś innego po opisie, ale mimo wszystko przesłuchałam z zainteresowaniem. Bardzo realistyczna, smutna, poruszająca różne problemy współczesnego pokolenia, dająca do pomyślenia nad sytuacją, która chyba jest codziennym standardem wielu kobiet...

Spodziewałam się czegoś innego po opisie, ale mimo wszystko przesłuchałam z zainteresowaniem. Bardzo realistyczna, smutna, poruszająca różne problemy współczesnego pokolenia, dająca do pomyślenia nad sytuacją, która chyba jest codziennym standardem wielu kobiet...

Tytuł do treści ma się tak jak galeria handlowa do galerii sztuki. Nie będzie tu o konsumpcjonizmie, sojowym latte w kawiarnianej sieciówce. Sklep jest uwolnieniem od bieżącego życia, ale i przekleństwem. Przede wszystkim jest jednak pretekstem do opowiedzenia historii o tym, że kobieta nie jest z natury rzeczy przygotowana do bycia szczęśliwą Matką Polką, z radością przyjmującą dziecko na świat, ale osobą niepozbawioną wątpliwości, lęków, dylematów finansowych, egzystencjalnych, a przede wszystkim (w przypadku bohaterki tej książki ) doświadczającej depresji poporodowej. Pierwszoosobowa narracja wzmacnia tą historię.

Autorka opowiada o lękach w czasie ciąży, porodzie, myślach jakie później gromadzą się w głowie bohaterki. Jest dosłownie, bezkompromisowo, szczerze. Zderzenie z własnymi obawami, postawą otoczenia, społeczeństwa, wyobrażeniami i mitami w niewielkim stopniu owijane Fiedorczuk w bawełnę.

Polecam obecnym matkom i ojcom, by porównali swoje doświadczenia, poczuli, że nie tylko oni mają / mieli wątpliwości, przyszłym matkom i ojcom, by przekonali się, jak daleko jest od zmitologizowanych, romantycznych, religijnych czy filozoficznych wyobrażeń o macierzyństwie do rzeczywistości.

Może to nie książka na miarę “Polki” Manueli Gretkowskiej, która swego czasu bardzo mi się podobała, ale pokazuje inne oblicze macierzyństwa, więc nie uważam jej przeczytania za zmarnowany czas.

Tytuł do treści ma się tak jak galeria handlowa do galerii sztuki. Nie będzie tu o konsumpcjonizmie, sojowym latte w kawiarnianej sieciówce. Sklep jest uwolnieniem od bieżącego życia, ale i przekleństwem. Przede wszystkim jest jednak pretekstem do opowiedzenia historii o tym, że kobieta nie jest z natury rzeczy przygotowana do bycia szczęśliwą Matką Polką, z radością...

Książka porusza ważny temat macierzyństwa i trudności, problemów z nim związanych. Temat jak najbardziej istotny i potrzebny, aby o nim mówić. Niemniej jednak, niewiele z książki p. Fiedorczuk wyniosłam, nie dowiedziałam się niczego nowego. Po jakimś czasie, niewiele z samej treści będę pamiętała niestety.

Książka porusza ważny temat macierzyństwa i trudności, problemów z nim związanych. Temat jak najbardziej istotny i potrzebny, aby o nim mówić. Niemniej jednak, niewiele z książki p. Fiedorczuk wyniosłam, nie dowiedziałam się niczego nowego. Po jakimś czasie, niewiele z samej treści będę pamiętała niestety.

Mam z książkami Fiedorczuk (to druga, po „Uldze”, którą czytam) taką relację, że mnie irytują i drażnią, a jednak czytam do końca (choćby pobieżnie). Bohaterka JPCH (tak jak zresztą Ulgi) jest antypatyczna, nie sympatyzuję z nią, mam ochotę nią potrząsnąć, ale wcale nie dlatego, że przeżywa „macierzyństwo bez lukru”. Może dlatego, że wydaje się sztuczna? Ulepiona ze stereotypów na to, jak to macierzyństwo bez lukru wygląda? Albo dlatego, że jest tak bardzo neurotyczna i siedząca w swojej głowie i broniąca swoich dysfunkcji jako indywidualnych cech jej charakteru? A może dlatego, że jest zimna i odgradza się od emocji kąśliwymi uwagami, jakby nadal miała 17 lat (i tak też myśli i mówi o swoim ciele) a nie była około 30-letnią matką? Nie utożsamiam się z tym i chce się z nią pokłócić. I zapytać czemu w sumie chciała zostać matką, bo nie ma o tym słowa - jest tylko nieustanna skarga na ciążę i macierzyństwo, a przecież wykształcona kobieta w stolicy ma wybór, a jeśli nie (jeśli uważa, że nie) to o tym też bym chciała przeczytać, brak tego wyjaśnienia jakby było 50 lat wcześniej to zwyczajne lenistwo, które stawia bohaterkę w bardzo złym świetle.
Drugą połowa książki lepsza, prawdziwsza, posłowie wyjaśnia, że bohaterka utkana jest z różnych historii i wielu kobiet. Niemniej jednak chyba po nic więcej tej autorki nie sięgnę.

Mam z książkami Fiedorczuk (to druga, po „Uldze”, którą czytam) taką relację, że mnie irytują i drażnią, a jednak czytam do końca (choćby pobieżnie). Bohaterka JPCH (tak jak zresztą Ulgi) jest antypatyczna, nie sympatyzuję z nią, mam ochotę nią potrząsnąć, ale wcale nie dlatego, że przeżywa „macierzyństwo bez lukru”. Może dlatego, że wydaje się sztuczna? Ulepiona ze...

Płytka, tylko prześlizguje sie po zagadnieniu depresji. Taka troche paplanina z koleżanką, przy kawie.

Płytka, tylko prześlizguje sie po zagadnieniu depresji. Taka troche paplanina z koleżanką, przy kawie.

Natalia Fiedorczuk napisała książkę łączącą w sobie powieść z reportażem. Z jednej strony śledzimy historię bohaterki, z drugiej mamy relację życia matki dwojga dzieci. Styl autorki przypadł mi do gustu, gdzieś tam w tle pobrzmiewa gorzkie poczucie humoru, które jeszcze bardziej podkreśla wagę opisywanego problemu. "Jak pokochać centra handlowe" to pozycja ważna na rynku wydawniczym, a opisywany problem nie dotyczy marginalnej części społeczeństwa, lecz znacznej jego części.
Cała recenzja tutaj: https://nakanapie.pl/recenzje/idealow-nie-ma-jak-pokochac-centra-handlowe

Natalia Fiedorczuk napisała książkę łączącą w sobie powieść z reportażem. Z jednej strony śledzimy historię bohaterki, z drugiej mamy relację życia matki dwojga dzieci. Styl autorki przypadł mi do gustu, gdzieś tam w tle pobrzmiewa gorzkie poczucie humoru, które jeszcze bardziej podkreśla wagę opisywanego problemu. "Jak pokochać centra handlowe" to pozycja ważna na rynku...

Książka może nieść ukojenie i pocieszenie dla współczesnych matek, które nie mają łatwo na kilku "etatach" wedle obowiązujących ról społecznych. Podczas czytania mogą wiele razy stwierdzić "też tak mam". Niestety nie poznają skutecznego rozwiązania swojego cierpienia. Oprócz może leków i psychoterapii. Kobiety bezdzietne mogą potraktować książkę jako brutalną prawdę o macierzyństwie lub wprost przeciwnie, fikcję oderwaną od rzeczywistości, bo w bohaterce widac zlepek z wielu innych matek. W zależności od tego, jak dużo zna się osobiście matek z dziećmi, taki będzie stosunek do książki. Szybko się ją czyta, daje do myślenia, ale raczej na jeden raz.

Książka może nieść ukojenie i pocieszenie dla współczesnych matek, które nie mają łatwo na kilku "etatach" wedle obowiązujących ról społecznych. Podczas czytania mogą wiele razy stwierdzić "też tak mam". Niestety nie poznają skutecznego rozwiązania swojego cierpienia. Oprócz może leków i psychoterapii. Kobiety bezdzietne mogą potraktować książkę jako brutalną prawdę o...

Niesamowita książka! Jest to w moim odczuciu żeński odpowiednik pióra Jakuba Żulczyka, którego narracja skupia się na macierzyństwie

Niesamowita książka! Jest to w moim odczuciu żeński odpowiednik pióra Jakuba Żulczyka, którego narracja skupia się na macierzyństwie

Zmęczyła mnie ta książka, oj zmęczyła. Odnoszę wrażenie, że jest trochę przereklamowana. Trochę reportaż, trochę proza. Mało przekonująca, chaotyczna (bardziej niż życie matek małych dzieci). Wiele z opisanych w książce doświadczeń jest mi znanych z mojego doświadczenia macierzyństwa, ale to w jaki sposób zostały opisane bardzo mnie znużyło i nie przekonało. Chyba najbardziej przez tę nieuporządkowaną formę, swoisty strumień świadomości. Bohaterka, ulepiona z doświadczeń różnych kobiet, wydaje się nieprawdziwa.

Zmęczyła mnie ta książka, oj zmęczyła. Odnoszę wrażenie, że jest trochę przereklamowana. Trochę reportaż, trochę proza. Mało przekonująca, chaotyczna (bardziej niż życie matek małych dzieci). Wiele z opisanych w książce doświadczeń jest mi znanych z mojego doświadczenia macierzyństwa, ale to w jaki sposób zostały opisane bardzo mnie znużyło i nie przekonało. Chyba...

Dobra książka, szybko się ją czyta, porusza niecodzienny problem, problem tabu. Myślę, że każda kobieta powinna ją przeczytać.

Dobra książka, szybko się ją czyta, porusza niecodzienny problem, problem tabu. Myślę, że każda kobieta powinna ją przeczytać.