Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Spakowana na do widzenia jedna walizka. Oprócz rzeczy osobistych, jest w niej schowany prostokątny, plastikowy pojemnik z zielonym wieczkiem – pudełko ze wspomnieniami tymi materialnymi oraz ulotnymi jak wiatr. Przeznaczone jest dla kogoś, kogo się nie poznało. Na palcu pierścionek po mężczyźnie, który rozkochał, został mężem a później zostawił pustkę i żal. Jeszcze tylko trzeba zamknąć przeszłość, z którą przyszedł czas się rozliczyć. Zamknąć za sobą drzwi, wybaczyć i wyruszyć w drogę w jedną stronę.
Sabina miała niespełna rok, kiedy tragicznie zmarła jej mama. Ojciec został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec i nigdy z nich nie wrócił. Dziewczynkę przygarnęło wujostwo – ciocia Maryla siostra mamy i wujek Tadeusz.
W wieku 24 lat Sabina została żoną Kazimierza, młodego, przystojnego, inteligentnego oraz przebojowego człowieka, który robi karierę inżynierską oraz bierz udział w licznych nowatorskich projektach. Przeprowadza się do Przemyśla. Niestety mąż nie dotrzymał słowa. Nie przyszedł po nią na dworzec, bo musiał wyjechać na sympozjum na Pomorze. Na początku szwagierka Marta przyjmuje ją chłodno, z niechęcią. Razem mieszkają w domu typu “bliźniak”, każda w swojej części. Niestety to co miało być nowym życiem okazało się nowym samotnym życiem, w oczekiwaniu na męża, a dom wymagał ciągłych napraw. Z czasem kobiety bardzo zżyły się ze sobą.
Eliza, Sandra i Artur to wspaniała, kochająca rodzina, która jak to w rzeczywistości bywa oddaliła się od siebie. Artur jest taksówkarzem z zamiłowania, jeździł niemal całe dorosłe życie. Sandrę, która przeżywa okres buntu. Eliza od niedawna była wolontariuszką w hospicjum ale oczywiście mężowi oraz córce o tym nie powiedziała. Życie Elizy dla niej było codziennie takie samo. Praca i dom, dorastająca córka nie chce spędzać z nią czasu, a mąż jeździł na taksówce, lubił to - ale życie też im się trochę rozjechało. Byli razem, kochali się, ale... I jest jeszcze Martyna przyjaciółka Elizy, która pracuje w hospicjum jako pielęgniarka.
Pewnego dnia los krzyżuje drogi Sabiny i Artura.
Tajemnic w życiu Sabiny było sporo. Można powiedzieć, że całe jej życie składało się z tajemnic, niedomówień oraz niewyjaśnionych spraw. Przyszedł jednak moment, w którym zadawnione sprawy trzeba wyjaśnić do końca.
A wszystko zaczęło się od momentu, kiedy została żoną Kazika. Mąż potrafił koloryzować wydarzenia z jego życia a nawet Sabiny. Szybko okazało się, że to co mówi nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Najważniejszy był on i jego kariera. A potem odszedł. Zostawił Sabinę oraz syna Piotra.
Przed wyjazdem do hospicjum wysłała list do wnuczki Heike, której nigdy nie widziała. Nie poznała jej, ponieważ jedyny jej syn razem z żoną Ursel wyjechali do Niemiec i tam zamieszkali na stałe. Rozdzieliła ich historia, która dla każdej z kobiet była przeszkodą, aby mogły nawiązać nić porozumienia. Zbieżność wydarzeń, które mimo podobieństwa jednak miały inne zakończenie. Zabrakło wyjaśnienia, zabrakło rozmowy, bo obie kochały jednego mężczyznę i obawiały się go stracić. Jedna wolała kłamać w imię miłości, druga żyć w przekonaniu, że poznała prawdę o swoim ojcu.
Sekrety tak się nagromadziły wokół Sabiny, że ciążyły jej jak głazy.
Przyszedł jednak czas na wybaczenie, na zakończenie spraw oraz na odbudowanie więzi rodzinnych i to się udało, bo nigdy nie jest za późno aby naprawić to co przez lata się psuło. Nadzieja umiera ostatnia… ostatnia tajemnica została wyjaśniona, dzięki ludziom, którzy umieją pomóc bezinteresownie. Ta pomoc zjednoczyła na nowo rodzinę Artura. POLECAM!!!
Czytam dla przyjemności dziękuję za udział w Book Tourze.

Spakowana na do widzenia jedna walizka. Oprócz rzeczy osobistych, jest w niej schowany prostokątny, plastikowy pojemnik z zielonym wieczkiem – pudełko ze wspomnieniami tymi materialnymi oraz ulotnymi jak wiatr. Przeznaczone jest dla kogoś, kogo się nie poznało. Na palcu pierścionek po mężczyźnie, który rozkochał, został mężem a później zostawił pustkę i żal. Jeszcze tylko...

Wracamy do Brzozówki sprawdzić co słychać u naszych wspólnych znajomych. Właśnie trwają przygotowania do Świąt Wielkanocnych. To radosny czas, bo przyroda budzi się do życia wszystko zmienia się dookoła nawet ludzie.
Hania zajmuje się Karolkiem oraz swoją zrzędliwą teściową. Mieszka z nimi od 2 lat i jakoś nie kwapi się do wyprowadzki, bo coraz to nowe choroby wymyśla. Czasem potrafi „szpilki” wbić zwłaszcza synowej, a jej syn Janek puszcza wszystko mimo uszu.
Monika razem z mężem Maćkiem pracuje w Domu Spokojnej Starości Brzozowa Ostoja. Ona jest dyrektorką, on jest lekarzem. Wspólnie wychowują syna Moniki – Kubę.
Karolina to nasza kolejna bohaterka. Mama dwóch córek Gabrysi i Amelki oraz żona Wojtka,który jest chrzestnym synka Hani i Janka. Całe serce wkłada w swoje wypieki, które są najlepsze w całej Brzozówce.
Margarethe inaczej Małgosia to wnuczka nieżyjącego męża Heleny, którą Gosia nazywa ciocią. Razem mieszkają, a dziewczyna opiekuję się Heleną i pracuje w domu spokojnej starości. Spotyka się z Rafałem, wnukiem Stefana, który przyjaźni się z ciotką. Organizuje romantyczną kolację z okazji Walentynek. Wszystko pięknie i romantycznie się układa do momentu, kiedy tematem rozmowy staje się wspólne zamieszanie. Spotkanie przeradza się w katastrofę. Jedno drugiego zaczyna unikać, co martwi ciotkę i dziadka.
Krystyna, sołtyska Brzozówki wraz z mężem Adamem adoptowali małą Irenkę. Obydwoje musieli przejść kursy, szkolenia, pogadanki aby stać się rodziną. Otrzymali od losy Irenkę ale Krysia oprócz miłości otrzymała strach, obawy i lęki. Bała się kontroli, bała się, że odbiorcą jej córkę. Nie odstępuje Krysi na krok, wszystko sama koło niej robi. Aż mąż zaczyna się się martwić. Prosi księdza Karola o pomoc. Bo i w Brzozówce chaos się wkrada, odkąd Krysia porzuciła obowiązki sołtyski na rzecz wychowania córki. A tu tyle pracy przez Wielkanocą.
Zresztą do księdza Karola niespodziewanie brat razem z synem.
Umiera Elfriede, której rodzinnym domem był obecny dom Hani i Janka. Przed śmiercią traci pamięć, wraca do lat dzieciństwa. Zdąży jeszcze porozmawiać ze Stefanem. To będzie bardzo interesująca rozmowa. W jej wyniku Stefan podejmuje decyzję, aby na Wielkanoc zaprosić swoich dawno niewidzianych synów.
Tak naprawdę te przygotowania do Świąt są pretekstem do przedstawienia ważnym tematów. Samotności, śmierci, zamknięcia pewnych etapów w życiu, wyjawienia tajemnic, lęk, który powoli zamienia się w depresję. Stach, że ktoś odbierze córkę, bo zachoruje, bo mąż ją źle trzyma, bo on nie umie się opiekować, tylko ja, bo jest brudno, mimo że jest czysto. I lepiej odsunąć się od ludzi, zamknąć w domu, bo obgadują i szepczą po kątach.
A z drugiej strony to powieść o przyjaźni, miłości i wybaczaniu oraz pensjonariuszach domu spokojnej starości, chociaż tak do końca spokojnego to za dużo powiedziane, bo ciągle się w nim coś dzieje. A jego mieszkańcy mają 100 pomysłów na sekundę.
Moje serce skradła pewna dziewczyna, która z tego co w domu miała razem z rodzeństwem palmę na konkurs przygotowała.
POLECAM!!!
Czytam dla przyjemności dziękuję za udział w Book Tourze.

Wracamy do Brzozówki sprawdzić co słychać u naszych wspólnych znajomych. Właśnie trwają przygotowania do Świąt Wielkanocnych. To radosny czas, bo przyroda budzi się do życia wszystko zmienia się dookoła nawet ludzie.
Hania zajmuje się Karolkiem oraz swoją zrzędliwą teściową. Mieszka z nimi od 2 lat i jakoś nie kwapi się do wyprowadzki, bo coraz to nowe choroby wymyśla....

„Wsi spokojna, wsi wesoła...”, ludzie mili oraz uczynni, zawsze uśmiechnięci. Spokój, piękno przyrody i w ogóle raj na ziemi. Ta na pozór spokojna wioska, w której żyję się z pracy na roli, każdy zna każdego i jego przeszłość. W tej wiosce pewne wydarzenia sprzed lat nigdy nie zostały zapomniane i wybaczone.
Ewa - trzydziestoletnia, młoda, wolna, atrakcyjna singielka, która pracuje na stanowisku specjalisty ds. handlu i sprzedaży - niespodziewanie otrzymuje spadek po dziadku. Dziadku, którego nigdy nie poznała i nie widziała. Jest to dom w małej wsi Pogorzewo. Podjęła decyzję, że wyjeżdża. Nic jej w Warszawie nie trzyma.
Na miejscu okazuje się, że jest wiele sprzecznych informacji dotyczących przyczyn śmierci dziadka. Dziadek Franciszek Jasiński przez mieszkańców wsi był lubiany i szanowany, no może przez nie wszystkich. Wiedzieli o jego romansie z przeszłości, o tym, że „ukradł” przyjacielowi kobietę ale, że miał wnuczkę nie wiedział nikt, nawet jego bliski przyjaciel Lucjan, który jest sołtysem. Od samego początku Ewa i sołtys nie przypadają sobie do gustu.
Rozdziały to imiona bohaterów książki. Każdy z nich opisuje swoje życie, które przeplata się między sobą łącząc w jedną historię mieszkańców Pogorzewa. Jak widać Franek miał wiele tajemnic, które każdego dnia poznaje Ewa. Poznaje również swoje pochodzenie, historię życia swojej babci Krysi. Znalazła listy, które Franciszek skrzętnie ukrył. Wynika z nich, że cały czas wiedział o córce i wnuczce.
Ewa poznała przyczynę śmierci dziadka ale tym samym wzbudziła nieufność mieszkańców. Zwłaszcza po śmierci Lucjana już wie, że nie może dłużej zostać w Pogorzewie. Zraniona przez pewnego chłopaka, który okazał się po prostu idiotą i lalką w rękach swojego dziadka opuszcza tą wydawałoby się spokojną wieś, na której chciała rozpocząć nowe życie.
Przeszłość ma to do siebie, że prędzej czy później odbije się na teraźniejszości a nawet przyszłości. Jedna miłość spowodowała, że trójka ludzi ułożyła za innych życie i tak naprawdę, żadne z nich nie było szczęśliwe. Przyjaźń przerodziła się w nienawiść, szczęście w smutek, rozstanie oraz samotność. Zdarza się tak, że życie daje drugą szansę na miłość ale jest ona odrzucana i tym samym znowu cierpią niewinne osoby. POLECAM!!!
Aga zaczytana dziękuję za udział w Book Tourze.

„Wsi spokojna, wsi wesoła...”, ludzie mili oraz uczynni, zawsze uśmiechnięci. Spokój, piękno przyrody i w ogóle raj na ziemi. Ta na pozór spokojna wioska, w której żyję się z pracy na roli, każdy zna każdego i jego przeszłość. W tej wiosce pewne wydarzenia sprzed lat nigdy nie zostały zapomniane i wybaczone.
Ewa - trzydziestoletnia, młoda, wolna, atrakcyjna singielka,...