„Harpie” Joanny Chmielewskiej to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Wybrana przeze mnie książka jest częścią cyklu „Królowa Polskiego Kryminału”. Niestety już po kilku stronach wiedziałam, że niekoniecznie o taki „kryminał” mi chodziło. Jednak książkę postanowiłam doczytać do końca, więc w kilku punktach jestem w stanie obiektywnie ją ocenić.

Całość połyka się szybciutko. Książka jest lekka, łatwa i śmieszna. Niekoniecznie tego oczekuję od kryminału, ale nie miałam większych problemów z jej przeczytaniem w całości. Oceniła bym ją raczej jako komedię.

Tytułowe Harpie to trzy ciotki, bohaterki które umiliły mi całą lekturę ze względu na ich dialogi: humorystyczne, ironiczne, kąśliwe – po prostu fajne. Kolejną postacią jest siostrzenica Dorotka, skromna, stłamszona i zdominowana przez ciotki. Nieco irytująca i zbyt wyidealizowana (np. zna 14 języków obcych). Nie przepadam za takimi „słabymi” , przerysowanymi bohaterami, ale w tym przypadku fabuła opiera się na takich nierównych relacjach.

Część kryminalną stanowi tu morderstwo kolejnej bohaterki, ciotki z zagranicy, która swój duży majątek zapisała właśnie Dorocie. Wątkiem kryminalnym jestem najbardziej rozczarowana. Zagadka w niektórych momentach jest tak poplątana, że kompletnie nie wiadomo o co właściwie chodzi. Kilka razy chciałam przewrócić kilka stron bez czytania żeby nie gmatwać sobie wszystkiego jeszcze bardziej. Te same odczucia miałam również, kiedy czytałam któryś z kolei opis picia herbaty lub jedzenia jakiegoś posiłku - mam wrażenie, że co kilka stron powtarzają się takie opisy.

Książki nie polecam komuś, kto ma ochotę na „prawdziwy kryminał” natomiast jeśli ktoś szuka czegoś lekkiego „do połknięcia” to czemu nie…

„Harpie” Joanny Chmielewskiej to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Wybrana przeze mnie książka jest częścią cyklu „Królowa Polskiego Kryminału”. Niestety już po kilku stronach wiedziałam, że niekoniecznie o taki „kryminał” mi chodziło. Jednak książkę postanowiłam doczytać do końca, więc w kilku punktach jestem w stanie obiektywnie ją ocenić.

Całość połyka się...